by เย่เฟิงหันศีรษะและเห็นว่าเป็นนกยักษ์ที่มีใบหน้าบิดเบี้ยวและคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
“อ๊ะ ฉันรับไม่ไหวแล้ว!”
หลังจากนกยักษ์กินร่างของไป๋เจ๋อ ทุกอย่างก็กลับเป็นปกติในตอนแรก
แต่แล้วร่างกายนั้นก็ค่อยๆ ระเบิดออกจนหมดสิ้นเหมือนน้ำท่วมที่พังทลายลงมาจนไม่อาจควบคุมได้
ในขณะนั้น นกยักษ์รู้สึกว่าร่างของมันกำลังจะระเบิด
“ฮ่าฮ่า!” ไป๋เจ๋ออดหัวเราะเยาะไม่ได้เมื่อเห็นดังนั้น “เจ้านกซากศพน่ารังเกียจ สมควรกลืนกินร่างข้าแล้วหรือ? เจ้ากำลังถูกโจมตีอยู่หรือ?”
ท้ายที่สุดแล้ว ไป๋เจ๋อก็เป็นอสูรผู้ยิ่งใหญ่ แล้วร่างของมันจะถูกกลืนกินได้ง่ายๆ ได้อย่างไร?
นี่มันเหมือนมดกลืนช้างเข้าไปภายในคำเดียว โชคดีที่มันไม่ตายตรงนั้น
“เอาร่างกายของเรากลับคืนมาซะ!”
ตอนนี้ ไป๋เจ๋อดูเหมือนจะเห็นความหวังแล้ว
อีกฝ่ายไม่สามารถย่อยร่างกายของตัวเองได้ และต้องคายมันออกมาหรือไม่ก็ต้องตาย
“ฮึ่ม ต่อให้ข้าตาย ข้าก็จะไม่คืนมันให้เจ้า!” ยักษ์กัดฟัน
มันรู้ดีว่าตราบใดที่มันกลืนกินและดูดซับพลังจากร่างกายนี้ได้สำเร็จ พลังของมันก็จะทวีคูณทวีคูณ ไป๋เจ๋อผู้เหลือเพียงวิญญาณเท่านั้น จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมันอีกต่อไป
เดิมทีนกยักษ์เกือบจะยอมแพ้แล้ว แต่หลังจากได้ยินคำพูดเสียดสีของไป๋เจ๋อ จิตใจก็แข็งกระด้างขึ้นทันที และไม่พร้อมที่จะยอมรับความพ่ายแพ้
คนต้องการหน้าตา ต้นไม้ต้องการเปลือกไม้ คุณไม่สามารถต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีของตัวเองได้!
ปีศาจระดับต่ำที่ถูกไป๋เจ๋อดูถูกมาตลอดจะต้องโต้กลับและกัดกลับในวันนี้
“ไป๋ ดูข้าสิ!” ร่างของนกยักษ์พองตัวขึ้นจนแทบจะโปร่งใส ราวกับลูกโป่งที่กำลังจะแตก มันกำลังเสี่ยงที่จะระเบิด “ดูซิว่าข้าจะซึมซับร่างเจ้าทีละน้อยอย่างไร!”
“ฮ่าฮ่า!” ไป๋เจ๋อหัวเราะอย่างโหดร้าย “งั้นฉันอยากเห็นว่าแกจะตายยังไง!”
ไป๋เจ๋อแน่ใจว่าคู่ต่อสู้ไปถึงจุดวิกฤตแล้ว และถ้าเขากลืนกินอีกคำเดียว เขาจะตายเพราะปฏิกิริยาตอบโต้
มันเริ่มหวังว่าอีกฝ่ายจะฆ่าตัวตายต่อไป เพราะหลังจากที่มันระเบิด ร่างกายของมันเองก็คงได้รับความเสียหายแค่ผิวหนังและขนเท่านั้น
“อย่าบังคับ…” เย่เฟิงมองดูสถานการณ์ของนกอสูรและรู้สึกกังวลเล็กน้อย
แต่ยักษ์รัษสาสามารถพึ่งพาตัวเองในการดูดซับร่างกายได้เท่านั้น และเย่เฟิงก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนัก
“คายมันออกมาก่อน!” เซียงหลิวยังแนะนำอีกว่า “คุณสามารถเก็บมันไว้และกินมันช้าๆ ในภายหลังได้”
ไป๋เจ๋อได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะสบถออกมา เขาสงสัยว่าเซียงหลิวกำลังช่วยใครอยู่ ทำไมเขาถึงหันกลับมาให้คำแนะนำแก่ปีศาจน้อยนั่น
แต่ต้องบอกว่าข้อเสนอของ Xiangliu ก็มีความเป็นไปได้เช่นกัน
และเจดีย์เทียนลู่ของเย่เฟิง หลังจากถูกหล่อหลอมใหม่ด้วยไฟแท้จริงจากสวรรค์และโลก ก็มีความพิเศษเช่นกัน และสามารถรักษาร่างปีศาจของไป๋เจ๋อไว้ชั่วคราวได้
“ไม่!” ยักษ์ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด มันตั้งใจแน่วแน่ว่าจะสู้กับศพของไป๋เจ๋อในวันนี้ “ข้าอยากกลืนกินร่างของมันต่อหน้ามัน ทีละคำ!”
“ฉันก็สามารถเป็นปีศาจที่ยิ่งใหญ่ได้เหมือนกัน! ฉันอยากเป็นปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก!!!”
–ปัง!!!
คำพูดยังไม่จบเลย
มีเสียงดังปัง
ร่างของนกยักษ์ระเบิดขึ้นในอากาศเหมือนดอกไม้ไฟที่พร่างพราว
แม้จะสั้นแต่ก็สร้างความประทับใจอันยอดเยี่ยมให้กับทุกคน
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…” ไป๋เจ๋ออดหัวเราะออกมาไม่ได้เมื่อเห็นสิ่งนี้ “นี่เป็นผลจากการประเมินความสามารถของตัวเองสูงเกินไป!”
“เจ้าปีศาจน้อยโง่เขลา เจ้าไร้ขอบเขต! เจ้ากล้าที่จะใฝ่ฝันที่จะเป็นปีศาจผู้ยิ่งใหญ่งั้นหรือ? นี่มันแค่จินตนาการเท่านั้น!”
“หรือว่าเจ้าอยู่ในโลกมนุษย์มานานเกินไปแล้ว ถูกหลอกด้วยซุปไก่เพื่อวิญญาณมนุษย์งั้นหรือ? เจ้าคิดว่าความพยายามจะคุ้มค่า และความพยายามจะนำไปสู่ความสำเร็จงั้นหรือ!?”
ไป๋เจ๋อเยาะเย้ยความดื้อรั้นของนกยักษ์และแสดงความดูถูก