ใครตกหลุมรัก หลังจากเกิดใหม่

หลังจากจัดการกับเรื่องต่างๆ ของเว็บไซต์และออกจากระบบกลุ่ม QQ ที่อธิบายไม่ได้แล้ว เจียงฉินก็รู้สึกว่างเปล่าเล็กน้อย เขาจึงเปิดประตูและขออาหารจากแม่ของเขา หยวน โหย่วฉินเงยหน้าขึ้นมองในเวลานั้นและตระหนักว่าถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว เขาจึงเข้าไปในครัวและแสดงมือของเขา จานไข่คนกับถั่วงอกกระเทียม จานมันฝรั่งรสเผ็ดและเปรี้ยวหนึ่งจาน และซาลาเปาเย็นเย็นสองชิ้น “คุณยังสามารถสั่งอาหารได้ในช่วงวันหยุด ความแตกต่างนั้นใหญ่มาก” เจียงฉินประท้วง เจียงเจิ้งหงนำตะเกียบมาส่งให้เจียงฉิน: “คุณกล้าดียังไงไม่ชอบทำอาหารของภรรยาฉัน คุณยังหิวมาก หากคุณมีความสามารถก็ไปหาคนที่สามารถทำอาหารให้คุณได้” – Jiang Zhenghong ต้องการแสดงความภักดีต่อ Yuan Youqin แต่นั่นไม่ใช่กรณีที่คำพูดนั้นเข้าหูของ Jiang Qin: “พ่อครับ ให้ผมฉีดวัคซีนให้นะครับ…

กลับมาที่เชจู อากาศแจ่มใส เจียงฉินดึงกระเป๋าเดินทางของเขาแล้วเดินออกจากสถานีโดยไม่หยุดเลย ซุนหยานปินรู้สึกงุนงงอยู่พักหนึ่ง เมื่อมีสาวสวยเช่นนี้อยู่ตรงหน้าเขา ทำไมคนๆ นี้ถึงไม่อยากมองเธอด้วยซ้ำ และรีบจากไปราวกับว่าเขากำลังหลบหนี? เจียงฉินไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ถ้าเขารู้ เขาจะหัวเราะอย่างแน่นอน หากคุณกระโดดลงไปในหลุมขนาดใหญ่ คุณจะอยู่ยงคงกระพันจริงๆ เมื่อมองดูการจากไปอย่างเด็ดขาดของ Jiang Qin ชู Siqi รู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก เธออยากจะอารมณ์เสีย แต่เธอไม่รู้ว่าจะหันไปทางใคร เธอแค่รู้สึกว่าไม่มีอะไรน่าพึงพอใจในสายตาของเธอ และในที่สุดเธอก็จ้องมองไปที่ ซุน ยานบิน. เธอมองมาที่ฉันเหรอ? ซุนหยานปินมึนงงเล็กน้อย ครึ่งชั่วโมงต่อมา Jiang Qin…

ประมาณบ่ายโมง ผู้คนทั้งหมดในปี 208 ก็ออกไปแล้ว เหลือเพียงปลั๊กไฟที่ถอดปลั๊กไว้บนโต๊ะและสายไฟที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วโต๊ะ เจียง ฉิน จับเท้าเล็ก ๆ สีขาวราวหิมะที่น่ารักของเฟิงหนานชู ช่วยเธอใส่ถุงเท้า และเกาฝ่าเท้าของเธอในลักษณะที่ใจร้าย ซึ่งทำให้หญิงสาวผู้ร่ำรวยตัวน้อยอดไม่ได้ที่จะดิ้นรนและเกือบจะเตะเขาในนั้น ใบหน้า. “อย่าให้รางวัลสุภาพบุรุษตามใจชอบ” เจียง ฉินแสร้งทำเป็นโกรธ – หลังจากสวมรองเท้าแล้ว เจียงฉินก็ส่งเธอกลับ ในขณะที่เขาหยิบกระเป๋าเดินทางและไปที่สถานีรถไฟหลินชวน ในช่วงวันหยุดวันชาติ สถานีรถไฟมีผู้คนหนาแน่นมากจนทำให้ผู้คนปวดหัว แม้ว่าจะไม่ได้เกินจริงเท่ากับช่วงเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ แต่ระดับความแออัดก็เกือบจะเท่าเดิม หลังจากนั้นไม่นาน Guo Zihang ก็มาถึง ดูเหมือนว่าเขาจะมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นเล็กน้อย…

ในตอนเช้าที่สดใส วันหยุดวันชาติเริ่มต้นขึ้น ในตอนเช้า โจวเฉารีบไปสนามบินพร้อมกระเป๋าเดินทางของเขา บ้านของเขาอยู่ห่างจากหลินชวนมากที่สุด และเขาก็มีทัศนคติเชิงบวกที่จะกลับบ้านมากกว่าใครๆ นักศึกษาสมัยนี้แปลกมาก เวลาสมัครเป็นอาสาสมัคร คิดว่ายิ่งไกลก็ยิ่งดี ไปอยู่โลกที่แปลกเพื่อสนุกไปกับอิสรภาพ และปล่อยตัวเองไป แต่เมื่อถึงวันหยุดก็จะเหี่ยวเฉา เพราะไม่เพียงเท่านั้น เดินทางไกลแต่ค่าเดินทางก็แพงมากเช่นกันเวลาเจอแบบนี้ก็เรียกตัวเองว่าโง่ไร้ความปรานี อิสรภาพเป็นสิ่งที่โรงเรียนในจังหวัดถัดไปสัมผัสได้ แต่พวกเขาต้องข้ามพื้นที่ครึ่งหนึ่งและไปยังสถานที่ที่คนอื่นเบื่อหน่ายกับการใช้ชีวิต คนอย่าง Zhou Chao ใช้ชีวิตอย่างประหยัดในวันธรรมดา แต่เมื่อถึงวันหยุด ค่าครองชีพทั้งหมดจะถูกใช้จ่ายไปกับตั๋วเครื่องบิน “พี่น้อง ฉันจะไปแล้ว!” “เหลาโจว อย่าลืมเอาขยะไปทิ้ง!” โจ กวงหยูตะโกนขณะนั่งอยู่บนเตียง โจวเฉาสาปแช่ง: “ให้ตายเถอะ…

Cao Guangyu เหลือบมอง Jiang Qin และทันใดนั้นก็รู้สึกหดหู่เล็กน้อย เพราะเขาพบว่าเขายังไม่เข้าใจแก่นแท้ของ Jiang Qin ถ้าเจียนชุนพูดในสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับตัวเอง เขาอาจจะรีบไปจ่ายบิล ช่องว่างยังใหญ่อยู่หรือเปล่า? ลาวเฉาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างเงียบ ๆ หยิบสไตลัสออกมา เปิดบันทึก และบันทึกการดำเนินงานของเจียง ฉินอย่างระมัดระวังในวันนี้ เขาวางแผนที่จะกลับไปวิเคราะห์อย่างระมัดระวังเพื่อดูว่าเขาสามารถคัดลอกได้หรือไม่ เขาไม่เชื่อว่าเจียงฉินเป็นเทพชายตั้งแต่แรกเกิด สิ่งนี้สามารถปลูกฝังได้อย่างแน่นอน “เอาล่ะ เราทานอาหารเสร็จแล้ว กลับบ้านกันเถอะ” เจียงฉินวางแผนจะออกเดินทาง “คุณไม่ต้องการบัญชี QQ ของฉันจริงๆ หรือ?” Jian…

ในหอพักชาย 302 หลังจากได้รับแจ้งเรื่องปาร์ตี้แล้ว โจวเฉาก็หยิบเสื้อกันลมสีกากีที่เขาเก็บไว้ที่ด้านล่างของกล่องออกมา หลังจากใส่แล้ว เขาก็ยกปกขึ้น ดูเหมือนว่าเขาจะไป เข้าร่วมประลองเทพแห่งการพนัน แต่เขาใช้เวลาไม่ถึงครึ่งวันในการสวมมัน ฉันทนร้อนไม่ไหวแล้วจึงเปลี่ยนเป็นแขนสั้น “ให้ตายเถอะ เสื้อผ้าของฉันดูไม่ค่อยดีเลย ลาวเจียง คุณมีเสื้อผ้าสวยๆ ให้ฉันยืมบ้างไหม?” เหรินซีเฉียงรู้สึกขบขันเมื่อได้ยินสิ่งนี้: “พี่เจียงสูง 1.8 เมตร ไม่ว่าเสื้อผ้าของคุณจะสวยแค่ไหน คุณก็ดูเหมือนผู้ลี้ภัยที่ไม่มีอาหารเพียงพอ” “ไปให้พ้น แก่นแท้คือแก่นแท้ เข้าใจไหม?” โจวเฉาไม่ได้ด้อยกว่าส่วนสูงของเขา แต่คนอื่น ๆ ไม่สามารถพูดถึงมันได้ Ren Ziqiang…

“เจียงฉิน!” “หืม? มันคือเจียงฉินจริงๆ เหรอ ช่างบังเอิญจริงๆ!” เจียง ฉิน กำลังเดินไปรอบๆ จัตุรัส เมื่อเขาได้ยินเสียง เขาเงยหน้าขึ้นมองและเห็นเด็กผู้หญิงจากแผนกการเงิน 3 เดินมา ที่หัวคือซ่งชิงชิง, เจียงเทียน และเจียนชุนคนใหม่ ตามมาด้วยผานซิ่ว, หลิวเสี่ยวจวน และเด็กผู้หญิงอีกสองคนที่ฉันยังจำชื่อไม่ชัดเจน ในบรรดาเด็กผู้หญิงเหล่านี้ ผู้หญิงที่ชื่อ Jian Chun เป็นผู้หญิงที่น่าตื่นตาที่สุดจริงๆ เธอสวมกระโปรงสั้นสีน้ำตาล แขนสามส่วนแบบเครื่องแบบ เผยให้เห็นน่องสีขาวเนียนเรียบของเธอ และรองเท้าแตะสีขาวคู่หนึ่งอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอ ไม่ต้องพูดถึงว่า Cao…

เมื่อเวลาผ่านไป พ่อค้าเกือบทั้งหมดในจัตุรัสด้านหน้าทั้งหมดก็มาที่ 208 โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ร้านขนมหวานเป่ยหลานลงนามข้อตกลงส่งเสริมการขายกับฟอรัมอย่างเป็นทางการ ลูกค้าก็หลั่งไหลเข้ามาสอบถามเกี่ยวกับการโฆษณาอย่างไม่สิ้นสุด เจียงฉินดูบัญชีแล้วพบว่าลูกค้าส่วนใหญ่สนใจโปรโมชั่นหน้าแรกมากจนจองโปรโมชั่นทั้งสี่รายการไว้จนถึงสิ้นปีนี้ หลังจากหักส่วนลดต่างๆ แล้ว รายได้จากส่วนนี้ก็เกินกว่าต้นทุนการลงทุนของฟอรั่มไปมาก นอกจากนี้พื้นที่โฆษณาระยะยาวในหน้ารองและหน้าด้านข้างยังพบลูกค้าที่เหมาะสมและรายได้รวมทะลุ 100,000 ซึ่งค่อนข้างสอดคล้องกับงบประมาณในภายหลัง เมื่อกระสุนออกจากห้องแล้ว ผู้ยิงก็สามารถพักผ่อนได้ เพราะตราบใดที่ข้อมือของคุณไม่สั่นในขณะที่ยิง กระสุนส่วนใหญ่ก็สามารถบินไปยังตำแหน่งที่วางแผนไว้เดิมได้ แน่นอนว่าในฐานะนักศึกษา สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการเรียน สำหรับ Jiang Qin ไม่สำคัญว่าผลการเรียนของเขาจะดีแค่ไหน แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่สอบตกและสอบใหม่ ไม่เช่นนั้นจะเป็น น่าอายนิดหน่อย ชั้นเรียนคณิตศาสตร์ขั้นสูงปลายเดือนกันยายน เจียง ฉิน รู้สึกเหมือนสมองของเขากำลังจะระเบิด เขาฟังการบรรยายของอาจารย์…

ในฐานะบุคคลที่มีวัฒนธรรม Dong Wenhao มีเพียงเจ็ดคำในใจในเวลานี้ ความโกรธเคืองเปลี่ยนความงามเป็นความงาม คนเหล่านี้มาพร้อมความโกรธเมื่อมองแวบแรก และพวกเขาจะไม่ยอมแพ้อย่างแน่นอนหากไม่เปลี่ยนแปลง ต้องบอกว่า Lu Feiyu นั้นไม่น่าเชื่อถือเกินไป หากคุณเขียนชีวประวัติของผู้สมัครงามในโรงเรียนด้วยตัวละครที่หล่อเหลา แต่ถ้าคุณเขียนในลักษณะที่ละเอียดอ่อน นั่นก็เป็นเพียงคำสาปไม่ใช่หรือ? สาวแบบไหนถึงเรียกว่าสวยได้? ไม่มีอะไรจะอวดอีกแล้ว จมูกก็ถูก ตาก็ถูก ปากก็ถูก รูปหน้าก็ถูก ทุกอย่างก็ถูก คือไม่มีประเด็นสำคัญจะบรรยายที่ไหนก็เลยพูดได้แต่ความสง่างามในแบบ ลักษณะที่เปิดกว้างและสง่างาม หากเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดา เธออาจจะยอมรับคำอธิบายนี้เมื่อเห็นมัน แต่ Liu Yiyi ก็เป็นเทพธิดาในแผนกวรรณกรรมด้วย มันคงจะแปลกสำหรับเธอที่จะไม่โกรธเมื่อถูกอธิบายแบบนี้…

“เฟิงหนานซู ออกมาสมัครใบรับรอง!” เจียงฉินตะโกนเข้าไปในห้อง และเสียงฝีเท้าเร็วก็ดังขึ้นในสำนักงาน วันนี้ เศรษฐีตัวน้อยสวมชุดเดรสสีเหลืองอ่อนคาดเอวลายดอกไม้สีขาว เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าสีขาวละเอียดอ่อนชิ้นเล็กๆ เธอดูโดดเดี่ยวและสดชื่นราวกับออกมาจากภาพวาด แต่เธอก็ไม่ได้ขาดอะไรไป ความเย็นและความสง่างาม เธอเดินไปที่ประตูแล้วมองดูเจียงฉินด้วยสายตาที่ชัดเจน ในสายตาของเจียง ฉิน รูปลักษณ์นี้ดูงี่เง่าเล็กน้อย แต่ในสายตาของเฉา ซินเยว่ มันเย็นชาเล็กน้อย เช่นเดียวกับนางเอกในนวนิยาย ที่มีความงามและภูมิปัญญาอยู่ร่วมกัน และบริสุทธิ์ และความปรารถนา นอกจากนี้การจ้องมองที่เย็นชานี้มุ่งตรงไปที่เจียงฉินอย่างชัดเจน เธอแค่ยืนใกล้ ๆ แต่เธอรู้สึกเหมือนทุกคนได้รับผลกระทบ ใบหน้าดังกล่าวดูดีแม้จะสวมเสื้อคลุมทหารก็ตาม ใบหน้านี้ไร้ที่ติจริงๆ เว้นแต่เธอจะพูดภาษาซานตงได้ “ไม่น่าแปลกใจเลยที่เราไม่พูดถึงเรื่องการออกเดทกับสุนัขด้วยซ้ำ…” เฉาซินเยว่คิดอย่างครุ่นคิด…