บทที่ 568 การมาถึงของหลู่จื้อชวน
ดิงเดียนเกอ: ในความเป็นจริง อาจารย์ของวัดไป่หยุนก็ตาบอดมากเช่นกันในเวลานั้น และไม่คิดว่าปฏิกิริยาของผู้อุปถัมภ์จะดีขนาดนี้ ถ้าไม่เป็นเพื่อนก็ไม่ใช่เพื่อนกัน ยังไง…เหมือนเขาอยากจะกัดใครสักคนล่ะ? จากนั้นเจียงฉินก็หยุดฟังการตีความและจับมือของเฟิงหนานชูแล้วเดินไปรอบ ๆ ต่อหน้าพระพุทธเจ้าหลายครั้งจากซ้ายไปขวาจากนั้นขวาไปซ้ายยกมือขึ้นสูงเพราะเกรงว่าพระพุทธเจ้าจะมองเห็น เขาไม่เห็น …