บทที่ 1187 ไม่สำนึกผิด
ประมาณเวลาดื่มชาสักถ้วย ร่างของเลวีอาธานด้านล่าง ไม่ว่าจะเป็นของแข็งหรือของเหลว ก็หายไปโดยสิ้นเชิง ไม่ต้องพูดถึงซากศพของศาสตราจารย์เฟลด์แมน แม้แต่ก้อนหินที่การ์กอยล์กลายเป็นก็ไม่รอดเช่นกัน “โอ้พระเจ้า…” จูเลียมองดูทุกสิ่งทุกอย่างด้านล่างด้วยความสยองขวัญและไม่สามารถกลับคืนสู่สติสัมปชัญญะของเธอได้เป็นเวลานาน “เจ้าสัตว์ประหลาดนั่น…มันฟื้นคืนชีพแล้วเหรอ?!” จูเลียไม่กล้าคิดว่าเจ้าสัตว์ประหลาดนั่นไปไหนแล้ว! …