by คำพูดของ Shi Xingyu มีเหตุผลและมั่นคง
จู่ๆ เฉาจุนซานก็โกรธขึ้นมาอีกครั้ง “อะไรนะ? ผู้อำนวยการสือไต้ เจ้ากำลังสอนข้าหรือ? เจ้ายังตั้งคำถามกับข้าอีก! เจ้าเป็นเจ้าเมืองหรือข้าเป็นเจ้าเมืองกันแน่? เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับข้าด้วย เสี่ยวโจวโดนตีแบบนี้ ถ้าเจ้าต้องการพาตัวพวกเขากลับไปที่สถานีตำรวจ เจ้าต้องพาข้ากับเสี่ยวโจวกลับไปสืบหาความจริงด้วยหรือ? เจ้ายังจะสอบสวนข้า เจ้าเมืองอีกหรือ?”
“นี่…” ชีซิงหยูถูกเขาบีบคอเล็กน้อย
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างอย่างเลือนลาง พฤติกรรมผิดปกติของเฉาจุนซานนั้น ไม่ใช่แค่การพยายามปกป้องใครคนหนึ่งอย่างแน่นอน! เขาคงกำลังถ่วงเวลาอยู่แน่!
แม้ว่า Shi Xingyu จะไม่เข้าใจว่าเหตุใด Cao Junshan จึงต้องการถ่วงเวลา แต่สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าเขาต้องไม่ปล่อยให้ Cao Junshan ประสบความสำเร็จ!
หลังจากสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้ว ฉือซิงหยูก็เปลี่ยนสีหน้าทันที พร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “ขออภัยครับ ท่านผู้พิพากษาเคา! ฉันรู้ว่าท่านโกรธมาก! แต่ตำรวจก็มีกฎเกณฑ์ของตัวเอง! วันนี้ฉันจะเอาตัวผู้ที่เกี่ยวข้องทั้งหมดไป! เรื่องนี้ไม่มีทางต่อรองได้!”
หลังจากที่พูดจบเขาก็โบกมือให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาที่อยู่ข้างหลังเขา!
“มาดูกันว่าใครจะกล้า!”
เฉาจุนซานตะโกนพลางมองตำรวจที่กำลังจะจับกุมผู้ต้องสงสัย “ข้าคือผู้พิพากษาประจำเขตซิวซาน! ตำแหน่งและยศฐาบรรดาศักดิ์ของสถานีตำรวจประจำเขตนี้อยู่ภายใต้อำนาจของข้า รวมถึงเจ้าด้วย สือซิงอวี้! วันนี้ไม่มีใครสามารถพาใครออกไปจากที่นี่ได้หากข้าไม่อนุญาต!”
บรรยากาศในล็อบบี้ของโรงแรม Xiushan จู่ๆ ก็หยุดนิ่งไป!
สือซิงหยูมองโจจุนซานด้วยความสงสัยและประหลาดใจ โจจุนซานเองก็เชิดหน้าขึ้นยืนต่อหน้าตำรวจหลายคน ราวกับมีชายคนหนึ่งขวางทางจากตำรวจหมื่นนาย!
หลังจากตกตะลึงเล็กน้อย สือซิงหยูก็โกรธขึ้นมาทันที: “ท่านผู้พิพากษาเขตเฉา! ถึงแม้ท่านจะเป็นผู้พิพากษาเขต แต่กองกำลังตำรวจของเราก็มีหน้าที่และภารกิจของตัวเอง! ข้าไม่รู้ว่าท่านต้องการทำอะไรด้วยการหยุดพวกเราแบบนี้! แต่หากท่านยังคงขัดขวางการบังคับใช้กฎหมายตามปกติของเรา ข้าจะใช้มาตรการบังคับกับท่านด้วย!”
มาตรการบังคับ?
หัวใจของเฉาจุนซานสั่นเล็กน้อย!
เขาแค่ยึดมั่นไว้ ท้ายที่สุดแล้ว เขาเคยชินกับความขี้ขลาด และเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะเข้มแข็งขึ้นอย่างแท้จริง
อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถถอยกลับได้แม้ว่าเขาจะต้องการ ดังนั้นเขาจึงได้แต่กัดกระสุนและพูดว่า “ชีซิงหยู! เจ้าต้องการกบฏหรือไม่?”
สือซิงหยูตั้งใจจะฉีกหน้าตัวเองทิ้ง ได้ยินดังนั้นก็เยาะเย้ยพลางกล่าวว่า “ท่านเจ้าเมืองเฉา อย่าพูดจาไร้สาระ! ข้าแค่บังคับใช้กฎหมาย ไม่ได้ก่อกบฏ! และท่านก็ไม่ต้องตัดสินใจว่าจะก่อกบฏหรือไม่ นอกจากท่านเจ้าเมืองแล้ว ยังมีเลขาธิการซูในมณฑลซิวซานด้วย! ถ้าท่านคิดว่าสิ่งที่ข้าทำนั้นผิด ก็ไปหาเลขาธิการซูเพื่อเรียกร้องความยุติธรรมกันเถอะ!”
เขาหันไปมองเจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่ข้างหลังแล้วพูดว่า “พวกคุณยืนอยู่ทำไมกัน พาทุกคนกลับไปที่สถานีตำรวจเพื่อให้ปากคำหน่อย!”
“ใช่!”
เจ้าหน้าที่ตำรวจรับคำสั่งทันทีและไม่สนใจผู้พิพากษาเคาจุนซานอีกต่อไป และพวกเขาก็พร้อมที่จะจับกุมผู้คน!
โจจุนซานโกรธจนหน้าซีดเผือด! แต่คำพูดนั้นเมื่อกี้ก็ทำให้เขาหมดความกล้าไปแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ซือซิงหยูเอ่ยถึงซูกวงหมิง เขาได้แต่ยืนนิ่งตัวสั่นอยู่ตรงนั้น!
ทุกคนรู้ดีว่าเทศมณฑล Xiushan เป็นเทศมณฑล Xu Guangming ของ Xu Guangming ไม่ใช่ของ Cao Junshan!
“ถ้าหลี่เปียวและคนอื่นๆ ถูกพรากไป ความพยายามทั้งหมดของพวกเราจะสูญเปล่า! หลิวฟู่เซิงกำลังทำอะไรอยู่กันแน่? ในเวลาแบบนี้ ฉันจัดการเรื่องนี้คนเดียวไม่ได้หรอก!”
ขณะที่ Cao Junshan กำลังตื่นตระหนกและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ทันใดนั้นก็มีเสียงดังโครมครามนอกประตูโรงแรม Xiushan!
ทุกคนในโรงแรมต่างตกตะลึงและหันไปมองที่ประตู…
เจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า “หัวหน้าครับ รถตำรวจของเราแย่มาก! มีคนชนรถเรา!”
“อะไรนะ?!” ชีซิงหยูจ้องมองอย่างตะลึง แล้วเขาก็เห็นว่ารถบัสท่องเที่ยวได้ชนรถตำรวจหลายคันที่จอดอยู่ที่ประตูด้านข้าง!
นอกจากนี้ ยังมีรถบัสหลายคันจอดเรียงรายบริเวณประตู ทำให้ถนนปิด!
เกิดอะไรขึ้น?
ชีซิงหยูหรี่ตาและก้าวไปที่ประตู!
ก่อนจะเข้าไปใกล้ เขาก็ได้ยินเสียงคุ้นเคย “ฉันถามว่า ขับรถยังไงเหรอ? ขับไม่ดีแล้วยังชนรถตำรวจอีก! คนขับรถทุกคน ลงจากรถแล้วมาบอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น? ต่อให้สภาพถนนในอำเภอซีวซานจะแย่แค่ไหน ก็ไม่ขับแบบนี้หรอก จริงไหม? มีใบขับขี่ไหม?”
เสียงนี้…กลายเป็นหลิวฟู่เซิง!
ชีซิงหยูรู้สึกว่าเปลือกตาของเขากระตุกโดยไม่มีเหตุผล!
หลิวฟู่เฉิงไม่ได้อยู่ในโรงแรมซิ่วซาน แต่กำลังจัดการจราจรอยู่ข้างนอกต่างหาก เกิดอะไรขึ้น?
ขณะเดียวกัน หลิวฟู่เฉิงก็เห็นสือซิงอวี่เช่นกัน เขาก็ยิ้มทันทีและพูดว่า “ผู้อำนวยการสือ! คุณมาถูกเวลาแล้ว! รถบัสท่องเที่ยวจากที่อื่นพวกนี้มันน่าขยะแขยงจริงๆ คุณต้องแจ้งตำรวจจราจรให้ดูแลพวกเขาดีๆ นะ! ที่นี่มันไกลจากเมืองเหลียวหนานของเราเกินไป!”
สือซิงหยูมองหลิวฟู่เซิงที่กำลังเก็บใบขับขี่ทีละใบอย่างงุนงง ทันใดนั้น ม้านับพันก็พุ่งเข้ามาในหัว!
ทำไมคุณต้องมีใบขับขี่ในเวลานี้ รถทุกคันติดอยู่ที่นี่ รถตำรวจของเราก็ออกไม่ได้เลย เราจะปล่อยให้ตำรวจร้อยนายกับประชาชนอีกหลายร้อยคนเดินกลับไปที่สถานีตำรวจประจำเขตกลางดึกแบบนี้เหรอ
ถ้าไม่รู้คงคิดว่าสถานีตำรวจของเราไม่มีอะไรทำและเดินขบวนกันกลางดึก!
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะบ่นพึมพำอยู่ในใจมากแค่ไหน แต่สือซิงหยูก็ต้องทนกับมันอยู่ดี เพราะหลิวฟู่เฉิงเป็นรองเจ้าเมือง และตอนนี้เขาก็ “กระตือรือร้นที่จะช่วย”
“ฮ่าๆ รองนายอำเภอหลิว… เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ให้ตำรวจจราจรจัดการเถอะ ฉันไม่กวนหรอก…” ซื่อซิงหยูพูดพลางระงับความโกรธไว้
หลิวฟู่เฉิงยิ้มพลางกล่าวว่า “ไม่เป็นไร! ผู้อำนวยการสือลืมไปแล้วหรือ? ตอนผมอยู่ทางใต้ของมณฑลเหลียวหนิง ผมก็ทำงานเป็นตำรวจจราจรเหมือนกัน ผมคุ้นเคยกับเรื่องแบบนี้ดี! คุณจะไม่จับพวกก่อกวนเหรอ? ไปจับพวกมันเร็ว ๆ อย่าชักช้า! ไม่ต้องห่วงผม!”
ชีซิงหยูโกรธมากจนเกือบจะสาปแช่ง!
หลิวฟู่เฉิง คุณเคยเป็นตำรวจจราจร แต่ทำงานที่นั่นได้แค่วันสองวันเอง กล้าดียังไงมาบอกว่ารู้ทุกอย่าง? ฉันจับคนได้ง่ายๆ แต่จับคนเป็นหมื่นๆ แล้วไม่ปล่อยไปมันไม่ถูกต้อง!
“รองนายอำเภอหลิว! ฉันเห็นสิ่งนี้…”
ซือซิงหยูกำลังจะพูดต่อ ทันใดนั้น หลิวฟู่เซิงก็ตะโกนใส่คนขับรถบัสว่า “แกขับแบบนี้ยังกล้าเรียกตัวเองว่าคนขับเก๋าอีกเหรอ? วันนี้ฉันต้องสั่งสอนแก! ฟังคำสั่งฉัน หันหลังกลับ! วิ่งรอบถนนนี้สักรอบ! ฉันจะคืนใบขับขี่ให้ห้าคนแรกที่กลับมา! ที่เหลือที่กลับมาไม่ได้ก็จะวิ่งต่อ! ถ้าไม่อยากหนาวและเหนื่อยกลางดึก รีบออกรถเร็ว!”
พอคนขับได้ยินแบบนี้ ทุกคนก็หันหลังวิ่งกันหมด ใครบ้างไม่อยากได้ใบขับขี่คืนก่อน? ใครอยากขับต่ออีกสักสองสามรอบ?
ปฏิบัติการนี้ทำให้ซื่อซิงหยูสับสนอีกแล้ว! วิ่งวนรอบถนนเส้นนี้อย่างน้อยก็ห้าหกกิโลเมตร พอวิ่งกลับมาก็ดึกแล้ว!
คนขับรถพวกนี้เชื่อฟังมากจริงๆ หลิว ฟู่เฉิงบอกให้พวกเขาวิ่ง แล้วพวกเขาก็วิ่งจริงๆ เลย พวกคุณไม่มีความรู้สึกต่อต้านบ้างเหรอ? พวกคุณไม่รู้เหรอว่านี่ไม่ใช่การลงโทษทางร่างกายตามกฎหมาย?
“รองเจ้าคณะมณฑลหลิว! เจ้าปล่อยให้พวกมันหนีไปหมด! แล้วใครจะเป็นคนเคลื่อนย้ายรถพวกนี้?” ซื่อซิงหยูกระทืบเท้าด้วยความกังวล
หลิวฟู่เฉิงดูเหมือนจะเข้าใจขึ้นมาทันที เขาจึงตบหน้าผากตัวเองเบาๆ แล้วพูดว่า “อ้อ! ฉันลืมไปเลย! ขอโทษจริงๆ! ฉันเพิ่งขอใบขับขี่มา กุญแจรถยังอยู่กับพวกเขาอยู่เลย! ไม่งั้นผู้อำนวยการสือคงต้องรีบส่งคนไปไล่ล่าแล้วล่ะ!”
ส่งคนไปไล่ตาม…
ชีซิงหยูจ้องมองคนขับรถที่วิ่งเร็วกว่ากระต่ายด้วยสีหน้าสับสน หัวของเขามึนงงไปหมด!