เมืองถงหู
ในห้องฝึกอบรมพนักงานกลุ่มบริษัทเฮงวาน
แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างที่มีรอยด่าง ลงไปที่เครื่องจักรเย็บผ้าและผ้าที่จัดวางอย่างเป็นระเบียบ
สาวๆ นั่งอยู่ด้วยกันด้วยความคาดหวังและความกังวลเล็กน้อย โดยสายตาของพวกเธอจ้องไปที่กวนเทียน
กวนเทียนกระแอมและพูดว่า “สาวๆ พวกเราเป็นช่างตัดเสื้อ จึงต้องอาศัยความอดทนและความรอบคอบ”
เสียงของเขาอ่อนโยนและมั่นคง
จากนั้นกวนเทียนก็หยิบผ้าชิ้นหนึ่งขึ้นมาแล้วเริ่มอธิบายว่า “เมื่อถึงเวลาตัดเย็บเสื้อผ้า ขั้นตอนแรกคือการเลือกผ้าให้เหมาะสม ผ้าแต่ละชนิดมีคุณสมบัติแตกต่างกัน บางชนิดนุ่ม บางชนิดแข็ง คุณต้องเลือกตามสไตล์และวัตถุประสงค์ของเสื้อผ้า”
เด็กสาวฟังอย่างตั้งใจและพยักหน้าเป็นระยะๆ
“ดูที่ฝีเข็มสิ มันต้องละเอียดและเรียบร้อย นี่คือกุญแจสำคัญในการรับประกันคุณภาพของเสื้อผ้า”
กวนเทียนชี้ไปที่ตะเข็บเสื้อผ้าชิ้นหนึ่ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความจริงจัง
เด็กสาวชื่อจ้วงเสี่ยวหยานยกมือขึ้นและถามว่า “อาจารย์กวน ถ้าไหมเย็บผิดจะเกิดอะไรขึ้น?”
กวนเทียนยิ้มและตอบว่า “ถ้าตะเข็บมันคด เราก็ต้องรื้อมันออกแล้วเริ่มใหม่ เราไม่สามารถขี้เกียจได้ การทำเสื้อผ้าก็เหมือนกับการเป็นคนคนหนึ่ง เราไม่มีความคิดที่คดโกง เราต้องทำอย่างถูกต้อง หากลูกค้าพบปัญหา นั่นคือปัญหาของเรา”
หวางเสี่ยวหลิน หญิงสาวอีกคนที่อยู่ใกล้ๆ ถามด้วยความอยากรู้ “อาจารย์กวน คุณเป็นช่างตัดเสื้อมาหลายปีแล้ว ไม่มีใครเคยสร้างปัญหาให้คุณเลยหรือไง”
กวนเทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกล่าวว่า “ใช่ค่ะ ครั้งหนึ่งฉันเคยมีลูกค้าคนหนึ่งที่ขอชุดกี่เพ้า เธอมีความต้องการสูงมาก ทั้งขนาด สไตล์ และรายละเอียดต่างๆ ล้วนผิดพลาดไม่ได้ ตอนนั้นฉันนอนไม่หลับทั้งคืน คิดอยู่ว่าชุดแบบไหนที่จะทำให้เธอพอใจ”
กวนเทียนหยิบผ้าไหมผืนหนึ่งออกมาแล้วพูดว่า “ในเมื่อเรากำลังพูดถึงชุดเชิงซัม ลองใช้เป็นตัวอย่างดูสิ การเลือกผ้าสำหรับชุดเชิงซัมนั้นสำคัญมาก ผ้าไหมแบบนี้มีเนื้อสัมผัสที่ดี แต่ก็มีความละเอียดอ่อน ดังนั้นจึงต้องใส่ใจเป็นพิเศษในการทำ”
เขาหยิบกรรไกรขึ้นมาแล้วทำท่าทางบอกว่า “เวลาตัดควรเว้นที่ไว้สำหรับปรับเปลี่ยนตามขนาดร่างกายของลูกค้า”
จากนั้นเขาก็ไปนั่งอยู่หน้าจักรเย็บผ้าและอธิบายขณะที่ใช้งานว่า “ด้ายที่จะเย็บควรตรงกับสีของผ้า และฝีเข็มก็ควรบางและสม่ำเสมอ”
สาวๆ รวมตัวกันอยู่รอบๆ เขา โดยจ้องมองโดยไม่กระพริบตา
ขณะที่กวนเทียนกำลังสอนพวกสาวๆ
ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีดำยืนอยู่ข้างนอกครู่หนึ่ง
หญิงคนนั้นหยิบปากกาและสมุดบันทึกขึ้นมาแล้วจดบันทึกการแสดงของกวนเทียน
ช่างตัดเสื้อแก่ๆ อย่างกวนเทียน
มีเกิดขึ้นมากมายในช่วงนี้
ฝีมือทุกคนก็ดี
อย่างไรก็ตามพวกเขาอาจจะไม่มีโอกาสได้ทำงานในเวิร์คช็อปนั้น
เพราะคุณค่าที่แท้จริงของพวกเขาคือการปล่อยให้เด็กสาวเรียนรู้ทักษะจากพวกเขาและสำรองพรสวรรค์ไว้สำหรับเหิงหวัน
นี่ก็เป็นการปรับปรุงตนเองของธุรกิจเสื้อผ้าของกลุ่ม Hengwan เช่นกัน
การ ‘ยืม’ การออกแบบจากแบรนด์ใหญ่ไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหาในระยะยาว
มีการฝึกอบรม 2 ครั้งในช่วงเช้า
หนึ่งชั้นเรียนใช้เวลา 60 นาที
หลังเลิกเรียนคุณสามารถไปที่โรงอาหารและรอรับประทานอาหารได้
ปัจจุบันโรงอาหารโรงงานเสื้อผ้าและโรงอาหารไซต์ก่อสร้างอยู่รวมกัน
เพื่อดูแลพนักงานหญิง โรงอาหารจึงได้เตรียมอาหารรสอ่อนๆ ไว้ด้วย
กวนเทียนไม่เรื่องมากเรื่องอาหาร
ยิ่งไปกว่านั้น อาหารในโรงอาหารของไซต์ก่อสร้างยังอร่อยเลิศอีกด้วย
ทันทีที่กวนเทียนมาถึงโรงอาหาร เขาก็ได้พบกับช่างตัดเสื้อเก่าอีกคนหนึ่งชื่อเซว่หลี่
เช่นเดียวกับกวนเทียน เซว่หลี่ก็จะไปที่โรงอาหารเพื่อรออาหารหลังเลิกเรียนเช่นกัน
โรงอาหารเริ่มเสิร์ฟอาหารเวลา 11.15 น.
กวนเทียนและเซว่หลี่อยู่แถวหน้าในสองวันนี้
เป็นคนแรกที่จะได้รับประทานอาหารที่ปรุงสดใหม่
ในเวลานี้ เซว่หลี่เข้ามาหากวนเทียน
“เจ้านาย เรายังรับสมัครพนักงานที่ไซต์ก่อสร้างนี้อยู่ไหม?”
เสว่หลี่ถาม
“ห๊ะ?” กวนเทียนรู้สึกสับสน “ฉันจะรู้เรื่องแบบนี้ได้ยังไง?”
“ครอบครัวของฉันได้ยินมาว่าฉันทำได้ดีที่นี่ และพวกเขาทุกคนก็อยากมาทำงานที่นี่”
Xue Li กล่าว
แม้ว่าจะมีเหมืองถ่านหินจำนวนมากในมณฑลซานซีตะวันตก แต่ก็ได้รับการแก้ไขในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
เหมืองถ่านหินขนาดเล็กหลายแห่งถูกปิดลง
บางคนสูญเสียงานและสูญเสียอาชีพ
ที่ไซต์ก่อสร้างของเหิงวานมีไวน์และเนื้อสัตว์ รับรองว่าคุณจะได้กินดีแน่นอน
เงินเดือนก็ไม่น้อย
สำหรับคนที่อยู่ระดับล่างของสังคม ย่อมเต็มไปด้วยสิ่งล่อใจเป็นธรรมดา
“ทำไมคุณไม่ลองถามผู้บริหารที่นั่นดูล่ะ”
กวนเทียนชี้ไปที่สถานที่แห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกล
พื้นที่ที่กวนเทียนชี้คือที่ที่ผู้จัดการกำลังรับประทานอาหาร
เสว่หลี่ตอบว่า “ฉันไม่กล้า”
สำหรับเขา ทุกอย่างเกี่ยวกับ Hengwan Group เป็นเรื่องดี
การบริหารจัดการดูน่ากลัว
ผู้จัดการเหล่านี้ล้วนแต่ชั่วร้ายและโหดร้าย
เขาจะกล้าเข้าใกล้พวกเขาได้อย่างไร?
ในขณะนี้ หยาจื่อลุกขึ้นจากที่นั่งและเดินไปหากวนเทียนและเซว่หลี่
ขณะที่เป็ดค่อยๆ เข้ามาใกล้ กวนเทียนและเสว่หลี่ก็สังเกตเห็นการมาถึงของเขาในทันที และรีบก้มหัวลงเกือบจะพร้อมๆ กัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เซว่หลี่แสร้งทำเป็นมีสมาธิในการกินราวกับว่าเขาไม่รู้เลยว่ามีอะไรเกิดขึ้นรอบตัวเขา
“คุณเป็นอะไรไป?”
เป็ดเดินเข้ามาใกล้ หยุด และยิงสายตาที่แหลมคมเหมือนมีดตรงไปที่ทั้งสองคน แล้วถาม
ปรากฏว่าเมื่อกวนเทียนชี้ไปที่พวกเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ เป็ดก็บังเอิญสังเกตเห็นมัน
ในเวลาเดียวกัน หมาป่าตัวน้อยก็เดินเข้ามาอย่างช้าๆ
ตอนนี้ทั้ง Little Wolf และ Duck เป็นผู้จัดการแล้ว พวกเขาเพิ่งย้ายมาอยู่ที่เมืองถงหู และมีหน้าที่รับผิดชอบโดยเฉพาะในการรักษาความปลอดภัยสาธารณะและความสงบเรียบร้อยในเมือง
เมื่อได้ยินคำถามของเป็ด เซว่หลี่ก็ตื่นตระหนกและส่ายหัวอย่างแรงพร้อมพูดตะกุกตะกักว่า “ไม่…ไม่มีอะไร!”
ทว่า หยาจื่อไม่ยอมแพ้ เขาจ้องมองกวนเทียนอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาไร้อารมณ์ “ถ้าเจ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมาตรงๆ เลย อย่าปิดบังเสมอไป เจ้าต้องรู้วิธีรายงานสถานการณ์ให้ผู้บังคับบัญชาทราบอย่างทันท่วงที เจ้าเข้าใจไหม”
กวนเทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่งหลังจากได้ยินเรื่องนี้ จากนั้นจึงรวบรวมความกล้าที่จะถามว่า “ผู้จัดการ เรายังรับสมัครพนักงานอยู่ไหม?”
เป็ดพยักหน้าเล็กน้อยและตอบว่า “ตอนนี้เราต้องการความช่วยเหลือเพิ่มเติมในไซต์ก่อสร้าง และโรงงานก็ยังไม่มีพนักงานครบจำนวน”
หลังจากได้รับคำตอบนี้ กวนเทียนก็รีบถามต่อว่า “ถ้าฉันแนะนำคนบางคนมาทำงานที่นี่ล่ะ พวกเขาไม่มีประสบการณ์การทำงานที่เกี่ยวข้องมาก่อน”
เป็ดพยักหน้าเบาๆ แล้วตอบว่า “แน่นอน ให้พวกเขามาเถอะ ไม่เป็นไรหรอกถ้าพวกเขาไม่มีประสบการณ์ อย่างมากเราก็สามารถจัดการฝึกอบรมที่เหมาะสมให้พวกเขาได้หลังจากที่พวกเขาเข้าบริษัทแล้ว”
“ขอบคุณฝ่ายจัดการ”
กวนเทียนรีบขอบคุณเขา
Xue Li ก็ได้แสดงความขอบคุณตามไปด้วย
“มีอะไรอีกไหม?”
เป็ดถาม
“ไปแล้ว ไปแล้ว” กวนเทียนส่ายหัวอย่างรีบร้อน
“อย่าลืมรายงานให้ฝ่ายบริหารทราบหากเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราจะช่วยคุณแก้ไข”
เป็ดพูดอย่างจริงจัง
“ครับๆ ขอบคุณฝ่ายบริหาร ขอบคุณฝ่ายบริหาร”
กวนเทียนและเซว่หลี่ขอบคุณเขาอีกครั้งแล้วครั้งเล่า
เป็ดและลูกหมาป่าก็หันกลับมากินอาหารอีกครั้ง
กลับมาที่นั่งของคุณ
หมาป่าบังเอิญเห็นคนงานพยายามแซงคิว จึงตะโกนบอกเขาว่า “กลับไป!”
คนงานกลายเป็นคนเชื่อฟังทันทีหลังจากถูกหมาป่าตัวน้อยคำรามใส่
“ผู้มาใหม่ต้องได้รับการจัดการ”
เป็ดพูดอย่างเย็นชา
“ใช่” หมาป่าตัวน้อยหยิบขวดขึ้นมาแล้วเทไวน์ใส่แก้วให้กับตัวเองและเป็ด
พวกเขาเริ่มต้นจากการเป็นลูกหาบในระดับล่างและค่อยๆ ไต่เต้าขึ้นมาจนได้ตำแหน่งปัจจุบัน
ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงต้องการที่จะทำให้สิ่งต่างๆสำเร็จ
เพราะการทำดีเท่านั้นจึงจะประสบผลสำเร็จ
จากนั้นพวกเขาจึงจะก้าวหน้าและประสบความสำเร็จได้