มังกรถูกปล่อยออกจากคุก
มังกรถูกปล่อยออกจากคุก

บทที่ 1177 การฝ่าวงล้อม

ปัง

ปัง!!

ปัง!!!

ประตูถูกกระแทกอย่างแรงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

พื้นดินสั่นสะเทือนและอากาศเต็มไปด้วยฝุ่นที่ฟุ้งกระจาย

ดูเหมือนว่าห้องปฏิบัติการทั้งหมดจะอยู่บนขอบเหวแห่งการล่มสลาย

หัวใจของทุกคนที่อยู่ที่นั่นต่างก็เต้นโครมคราม

ส่วนที่ขี้ขลาดก็เริ่มจะวิ่งหนีอย่างใจร้อนแล้ว

บรรยากาศที่ตึงเครียดและการปะทะกันที่รวดเร็วขึ้นเรื่อยๆ เกิดขึ้นเป็นเวลาประมาณหนึ่งนาที

ระหว่างนาทีนี้ ผู้คนที่รออยู่ข้างนอกรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเขากำลังนั่งรถไฟเหาะ

จนกระทั่งเสียงเคาะหยุดลง และจนกระทั่งจอภาพแสดงสัตว์ร้ายดุร้าย Zhu Yan ถอยกลับทีละก้าว และไม่เคาะประตูอีกต่อไป

ในที่สุดนักวิจัยในห้องปฏิบัติการก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจและรู้สึกสบายใจมากขึ้น

“ฮ่า……”

ศาสตราจารย์เฟลด์แมนยิ้มอย่างสบายใจและพูดเพื่อปลอบใจทุกคน

“ทุกคนไม่ต้องห่วง ประตูชั้นในที่ใช้ขังสัตว์ประหลาดพวกนั้นไว้ ทนทานต่อแรงระเบิดนิวเคลียร์ได้ พวกมันออกไปไม่ได้หรอก!”

เมื่อสร้างขึ้นครั้งแรก ผู้คนมักคิดว่าจะทำอย่างไรหากสัตว์ดุร้ายหลุดออกไป

ถ้าประตูชั้นในมันทะลุผ่านได้ง่ายขนาดนั้น ห้องทดลองนี้ก็คงเปรียบเสมือนตั้งอยู่บนภูเขาไฟที่อาจปะทุได้ทุกเมื่อ ใครกันจะสงบสติอารมณ์และทำวิจัยได้? มีแต่จะกังวลเท่านั้นแหละ!

“ใช่ เกือบลืมไปแล้ว ประตูนั่นเป็นประตูนิรภัยป้องกันนิวเคลียร์! ต่อให้สัตว์ร้ายสิบตัวพยายามพังมัน พวกมันก็ทำไม่ได้!”

“ทำไมไม่บอกฉันตั้งแต่แรก ฉันเพิ่งมาทำงานที่นี่ ไม่รู้อะไรเลย เพิ่งฉี่ราดเมื่อกี้นี้เอง”

แต่พอทุกคนคลายความระมัดระวังลงและยิ้มสบายใจ

——บูม!!!

เสียงสะเทือนขวัญดังขึ้นอีกครั้ง ทั่วทั้งห้องทดลองตกอยู่ในความสับสนอลหม่านอีกครั้ง ทันใดนั้น หัวใจของทุกคนก็เต้นระรัวขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“เกิดอะไรขึ้น!?”

ทุกคนตกใจและเงยหน้าขึ้นมองจอภาพวงจรปิด

ปรากฎว่าคราวนี้เฉิงหวงก็เข้าร่วมในการพังประตูด้วย

ฉันเห็นเฉิงหวงเปิดปากเล็กน้อย และทันใดนั้น คลื่นกระแทกอันน่าสะพรึงกลัวก็ซัดเข้าที่ประตูโดยตรง พร้อมกับเสียงดังสะเทือนแผ่นดิน

สามครั้งติดต่อกัน

ประตูรักษาความปลอดภัยที่กล่าวกันว่าสามารถทนต่อระเบิดนิวเคลียร์ได้นั้น แท้จริงแล้วมีส่วนโป่งออกมา 3 ส่วน

แม้ว่าประตูยังไม่ได้ถูกเคาะเปิด แต่ดูเหมือนว่ามันจะถึงขีดจำกัดแล้ว!

“พลังอันทรงพลังจริงๆ!”

ศาสตราจารย์เฟลด์แมน ท่ามกลางความกลัว ไม่สามารถระงับความปีติยินดีของตนได้

เพราะม้าที่เย่เฟิงนำมานั้นมีค่ามากกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก

“หากเราสามารถฉีดยีนอันทรงพลังของสัตว์ร้ายตัวนี้เข้าไปในร่างกายมนุษย์ได้ เพื่อให้ผู้คนสามารถครอบครองพลังอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้ มันจะถือเป็นความก้าวหน้าครั้งสำคัญที่สร้างยุคสมัย!”

ศาสตราจารย์เฟลด์แมนแทบรอไม่ไหวที่จะศึกษาสัตว์ร้ายดุร้ายอีกตัวจากตะวันออกตัวนี้

“ศาสตราจารย์!?”

ขณะนั้นเอง เสียงอันไม่สบายใจของผู้ช่วยจูเลียก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ประตูรักษาความปลอดภัยนั่นดูเหมือนจะรับน้ำหนักไม่ไหวแล้ว!? เราควรทำยังไงดี?”

เมื่อเฉิงหวงจากไป จูหยานก็เปิดฉากโจมตีอย่างดุเดือดอีกครั้ง

เมื่อสัตว์ร้ายทั้งสองร่วมมือกัน แม้แต่ประตูความปลอดภัยที่เคยว่ากันว่าสามารถทนต่อการระเบิดนิวเคลียร์ได้ก็ยังพังทลายลงในขณะนี้

นอกจากจะโป่งพองแล้วยังเริ่มมีช่องว่างปรากฏขึ้นด้วย

“ไม่ต้องกังวล!”

ศาสตราจารย์เฟลด์แมนยังคงมั่นใจ

“นั่นคือประตูรักษาความปลอดภัยระดับนิวเคลียร์…”

“ถ้าพวกมันออกไปได้ ฉันจะกินประตูตรงนั้นเลย!”

ในเวลาเดียวกัน

เย่เฟิงเห็นว่าสัตว์ร้ายทั้งสองร่วมมือกันแต่ไม่สามารถฝ่าประตูบานนั้นเข้ามาได้?

ฉันไม่อาจช่วยแต่จะหมดความอดทนได้

“หลีกทางไป – ปล่อยฉันทำ!!!”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ ดาบก็ปรากฏในมือของเย่เฟิง

จากนั้นก็มีดาบเล่มหนึ่งฟาดออกไป…

–บูม!!!

–แตก!!!

เหมือนกับว่าโลกถูกสร้างขึ้นมา

เย่เฟิงใช้ดาบของเขาผ่าประตูให้เปิดออกโดยตรง

ทันใดนั้น สัตว์ร้ายดุร้ายสองตัว เฉิงหวง และ จูหยาน ก็พุ่งออกมาทีละตัว

–ว้าว!

ขณะที่ประตูถูกแง้มเปิดออก ชายคนหนึ่งและสัตว์ร้ายสองตัวก็เดินออกมา และฉากภายนอกก็เต็มไปด้วยความโกลาหลทันที

นักวิจัยตกใจมากจนแทบจะตกตะลึงทั้งตาและขากรรไกร

“เป็นไปได้ยังไงเนี่ย!?”

เป็นครั้งแรกที่การรับรู้ของผู้ช่วยจูเลียเกี่ยวกับเย่เฟิงเปลี่ยนไป 180 องศาในที่สุด

เดิมทีพวกเขาคิดว่าไม่ว่า Ye Feng จะแข็งแกร่งแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถแข็งแกร่งกว่าสัตว์ประหลาดที่พวกเขากำลังศึกษาได้

แต่ตอนนี้เองที่เขาได้เห็นกับตาตัวเองว่าประตูที่สัตว์ประหลาดทั้งสองตัวไม่สามารถฝ่าเข้าไปได้แม้จะรวมพลังกันแล้วก็ตาม กลับถูกผ่าออกเป็นสองส่วนโดยดาบของเย่เฟิง

ชั่วขณะหนึ่ง จูเลียไม่สามารถบอกได้ว่าฝ่ายไหนเป็นสัตว์ประหลาด

“ไอ้หมอนั่น…มันเป็นสัตว์ประหลาดในร่างมนุษย์งั้นเหรอ?!”

จูเลียสั่นสะท้านจากก้นบึ้งของหัวใจ

จากนั้นเธอก็หันไปมองศาสตราจารย์ที่นั่งข้างๆ เพื่อขอความช่วยเหลือ โดยต้องการรอให้เขาตัดสินใจ

ปรากฏว่าอาจารย์ไม่ได้กลัวเลย แต่กลับยิ้มอย่างตื่นเต้นแทน

“ขอบคุณพระเจ้าที่ส่งของขวัญล้ำค่าสองชิ้นมาให้ฉัน!”

ในสายตาของศาสตราจารย์เฟลด์แมน ทั้งเย่เฟิงและเฉิงหวงต่างก็เป็นของขวัญจากพระเจ้า

“ฉันคิดว่าเราสามารถนั่งลงและพูดคุยเรื่องความร่วมมือกันอีกครั้งได้!”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *