by 
ในป่าบนภูเขาบริเวณชานเมืองท่ามีวิลล่าสไตล์ยุโรปที่หรูหรา
เจ้าของวิลล่าแห่งนี้มีชื่อว่า ซู หลี่เฟิง
เขาเป็นนักสังคมสงเคราะห์และนักสะสมของเก่าที่มีชื่อเสียงในเมืองท่าแห่งนี้
ในเวลานี้.
รถเก๋งสีขาวกำลังขับตรงไปยังวิลล่า
คนขับรถเป็นผู้หญิงสวยมาก แต่งกายอย่างมีศิลปะ
ผู้หญิงคนนั้นชื่อหลี่หลิง
เธอเป็นนักข่าวของช่อง “Treasure Appraisal” ของโทรทัศน์ฮ่องกง
เมื่อได้ยินเรื่องราวในตำนานต่างๆ ของซู่หลี่เฟิง พวกเขาจึงต้องการสัมภาษณ์เขาและสัมภาษณ์เขาเป็นการส่วนตัว
รถวิ่งไปตามถนนภูเขาที่คดเคี้ยว
เมื่อถึงปลายทางขับรถ วิลล่าก็ค่อยๆ ปรากฏสู่สายตา
ภายนอกวิลล่าเป็นแบบยุโรปทั่วไป มีเสาหินอ่อนสีขาวขนาดใหญ่ค้ำยันเสารูปสามเหลี่ยม เหนือเสามีภาพแกะสลักจากนิทานปรัมปราอย่างวิจิตรบรรจง
เทพแห่งดวงอาทิตย์ อพอลโล กำลังขับรถม้า โดยมีเหล่าเครูบที่แสนร่าเริงรายล้อมอยู่ และการแสดงออกของตัวละครแต่ละตัวก็เหมือนจริงมาก
ประตูนั้นทำด้วยไม้เนื้อแข็งเนื้อหนา ฝังลวดลายสีทอง และมือจับเป็นรูปหัวสิงโตคำราม 2 หัว ดวงตาสิงโตสีบรอนซ์เปล่งประกายแสงเย็น
หลี่หลิงจอดรถไว้ที่ประตูแล้วกดกริ่งประตู
ในไม่ช้า ชายชราในชุดสูทสีดำก็เปิดประตู
ชายชราเป็นคนดูแลที่นี่
ใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความสุภาพแต่ก็ดูเฉยเมยเล็กน้อย
“สวัสดี ฉันจะช่วยคุณได้อย่างไร?”
เสียงของเขาทุ้มและแหบ
สวัสดีครับ ผมชื่อหลี่หลิง นักข่าวจากนิตยสารซิตี้ไลฟ์ อยากสัมภาษณ์คุณซูหลี่เฟิงครับ
หลี่หลิงส่งนามบัตรของเธอให้
ชายชราขมวดคิ้วเล็กน้อย
หลี่หลิงกล่าวว่า “เราได้ติดต่อคุณซูมาก่อนแล้ว และเขาก็ตกลงแล้ว”
ชายชราลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ยังก้าวไปด้านข้างเพื่อให้หลี่หลิงเข้าไปในบ้าน
เข้าสู่ล็อบบี้
ใต้ฝ่าเท้าเป็นพื้นหินอ่อนโมเสกที่มีลวดลายดอกกุหลาบอันซับซ้อน
ด้านหนึ่งของห้องโถงมีบันไดวนที่มีราวบันไดไม้เนื้อวอลนัทแกะสลักอย่างประณีตและพรมสีแดงนุ่มๆ บนขั้นบันไดแต่ละขั้น
หลี่หลิงเดินตามพ่อบ้านผ่านโถงทางเดินและเข้าไปในห้องนั่งเล่น
ห้องนั่งเล่นมีโซฟาหรูหราที่หุ้มด้วยผ้าไหมฝรั่งเศสและปักลวดลายด้ายสีทองอันวิจิตรบรรจง
ด้านหน้าโซฟามีโต๊ะกาแฟขนาดใหญ่ที่มีหินอ่อนสีดำชิ้นเดียวอยู่ด้านบนและขารูปหงส์อันสง่างาม
ผนังตกแต่งด้วยภาพวาดสีน้ำมันเก่าซึ่งเป็นผลงานของจิตรกรชื่อดังชาวยุโรป
“กรุณารอสักครู่ ฉันจะไปหาคุณซู”
หลังจากพ่อบ้านพูดจบเขาก็เดินขึ้นไปชั้นบน
หลี่หลิงรออยู่ครู่หนึ่ง
แม่บ้านและซูหลี่เฟิงยังไม่ปรากฏตัว
แล้วเธอก็เดินชมวิลล่า
ในไม่ช้าเธอก็ค้นพบบ้านหลังเล็กหลังวิลล่า
ประตูห้องถูกปิดแน่น
“มีห้องเก็บของอยู่ด้านหลัง ไม่มีอะไรให้ดูเลย”
ทันใดนั้น เสียงพ่อบ้านก็ดังมาจากด้านหลัง
“โอ้” หลี่หลิงพยักหน้า
“คุณซูจะลงมาเร็วๆ นี้”
“นั่นคือสิ่งที่พ่อบ้านพูด”
“อืม”
หลี่หลิงพยักหน้า
พ่อบ้านหันหลังแล้วเดินออกจากห้องนั่งเล่น
คราวนี้ อาจารย์หลี่หลิงนั่งอยู่บนโซฟาและไม่มองไปรอบๆ
หลังจากนั้นสักพัก
พ่อบ้านนำถ้วยชาดำออกมาแล้ววางไว้บนโต๊ะ
“ขอชาหน่อยสิ”
พ่อบ้านกล่าวกับหลี่หลิง
หลี่หลิงพยักหน้า
แต่ทันทีที่เธอหยิบถ้วยชา ซู่หลี่เฟิงก็เดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น
หลี่หลิงรีบวางถ้วยชาลง ยืนขึ้น และทักทายซูหลี่เฟิง
ซู่หลี่เฟิงมีรอยยิ้มที่สง่างาม
คุณซู สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหลี่หลิง เป็นนักข่าวจากรายการ ‘ประเมินทรัพย์’ ค่ะ ขอบคุณมากที่ให้โอกาสฉันได้สัมภาษณ์ค่ะ
หลี่หลิงกล่าวอย่างสุภาพ
“ฮ่าๆ ยินดีต้อนรับ ยินดีต้อนรับ! ฉันก็เป็นหนึ่งในผู้ชมรายการของคุณเหมือนกัน”
ซู่หลี่เฟิงกล่าวอย่างกระตือรือร้น
หลังจากพูดคุยกันอย่างสุภาพสักพัก หลี่หลิงก็เข้าประเด็นทันที “คุณซู ผมได้ยินมาว่าคอลเลกชันของคุณมีมากมายและงดงามมาก สงสัยจังว่าวันนี้ผมจะมีโอกาสได้ชมมันบ้างไหมครับ”
ซู่หลี่เฟิงยิ้มและกล่าวว่า “แน่นอน ฉันอยากจะแบ่งปันสมบัติเหล่านี้กับคนอื่นๆ มากขึ้น”
หลังจากพูดอย่างนั้นแล้ว เขาก็ริเริ่มพาหลี่หลิงไปที่ห้องเก็บของ
พวกเขาเดินผ่านทางเดินยาวซึ่งมีภาพวาดหมึกขนาดเล็กแขวนอยู่บนผนัง และแสงไฟสลัวสร้างบรรยากาศลึกลับ
เมื่อมาถึงประตูห้องเก็บของ ซูลี่เฟิงก็หยิบกุญแจทองแดงอันวิจิตรออกมาจากกระเป๋า สอดเข้าไปในแม่กุญแจทองแดงเก่าแก่ แล้วหมุนเบาๆ ประตูก็เปิดออกดังเอี๊ยดอ๊าด
หลี่หลิงก้าวเข้าไปในห้องเก็บของด้วยความตื่นเต้น ซึ่งมีกลิ่นไม้การบูรอ่อนๆ ลอยฟุ้งในอากาศ
มีชั้นวางของเรียงเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบ
ชั้นวางเต็มไปด้วยของสะสมมากมายน่าตื่นตาตื่นใจ ราวกับงานเลี้ยงสำหรับสายตา
สิ่งแรกที่สะดุดตาคือเครื่องลายครามที่มีรูปทรงเรียบง่าย สง่างาม และยิ่งใหญ่
บางตัวมีลำตัวเพรียวบางมีเส้นสายเรียบเนียน บางตัวมีขอบโค้งมนสวยงาม และบางตัวตกแต่งด้วยลวดลายอันวิจิตรงดงามและสีสันสดใสสะดุดตา
เครื่องเคลือบแต่ละชิ้นมีเสน่ห์เฉพาะตัวที่สะสมมาตามกาลเวลา
บนชั้นวางด้านหลังพวกเขามีสิ่งประดิษฐ์หยกอันวิจิตรประณีต
หยกบางชิ้นมีความอบอุ่นและละเอียดอ่อน ขาวสะอาดไร้ตำหนิเหมือนไขมันแกะ ในขณะที่บางชิ้นก็แกะสลักอย่างประณีตด้วยฝีมือช่างชั้นยอด
สิ่งประดิษฐ์จากหยกเหล่านี้ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องประดับหรือของตกแต่ง ล้วนแสดงให้เห็นถึงทักษะอันเป็นเลิศและความคิดสร้างสรรค์ที่ไม่ธรรมดาของช่างฝีมือ
นอกจากนี้ยังมีเหรียญโบราณหลายประเภท
มีขนาดและรูปร่างที่แตกต่างกัน และข้อความและลวดลายบนนั้นก็แตกต่างกันด้วย
เหรียญบางเหรียญผ่านการเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง โดยมีรอยสึกหรอเล็กน้อยตามขอบ
“นี่คือชิ้นโปรดของฉันในคอลเลกชันนี้” ซูหลี่เฟิงหยิบแจกันลายครามสีน้ำเงินขาวขึ้นมาแล้วยื่นให้หลี่หลิง “มันคือแจกันลายครามสีน้ำเงินขาวจากสมัยราชวงศ์หยวน แจกันลายครามสีน้ำเงินขาวผลิตในสมัยราชวงศ์ถังและเจริญรุ่งเรืองในสมัยราชวงศ์หยวน ฝีมือการประดิษฐ์ของแจกันนี้งดงามวิจิตรบรรจงมากในสมัยนั้น ทุกเส้นลวดลายบนแจกันนี้ราวกับถูกวาดขึ้นอย่างประณีตบรรจงโดยช่างฝีมือผู้ชำนาญ”
หลี่หลิงตรวจสอบมันอย่างละเอียด ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ: “คุณซู นี่มันวิเศษจริงๆ”
ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่
รถเมอร์เซเดสขับเข้ามาในวิลล่า
ชายวัยกลางคนลงจากรถ
เขาดูคล้ายกับซูหลี่เฟิงเล็กน้อย
พ่อบ้านขมวดคิ้วเมื่อเห็นชายวัยกลางคน
คุณมาที่นี่ทำไม?
พ่อบ้านถามพร้อมขมวดคิ้ว
“ฉันไปไม่ได้เหรอ?”
ชายวัยกลางคนถามกลับ
“คุณซูกำลังถูกสัมภาษณ์”
“นั่นคือสิ่งที่พ่อบ้านพูด”
“พวกเขาสามารถพูดคุยได้ ฉันไม่รบกวนพวกเขา”
ขณะที่ชายวัยกลางคนพูด เขาก็ก้าวเข้าไป
พ่อบ้านมองไปที่ชายวัยกลางคนซึ่งมีใบหน้าที่เคร่งขรึม
ชายวัยกลางคนเดินเข้าไปในห้องทำงาน
เขาหยิบซิการ์ Cohiba ขึ้นมาจากโต๊ะ
จากนั้นใช้เครื่องตัดซิการ์ตัดฝาออกอย่างชำนาญแล้วจุดไฟ
“รินชาให้ฉันสักถ้วย ฉันอยากได้ดาหงเผา”
“นั่นคือสิ่งที่ชายวัยกลางคนพูด”
“เดี๋ยว.”
แม่บ้านไปชงชา
หลังจากพ่อบ้านออกไปแล้ว
ชายวัยกลางคนเดินไปที่ภาพวาดทันที
เขาหยิบภาพวาดบนผนังขึ้นมา
ด้านหลังภาพวาดจะมีกล่องล็อคแบบรหัส
ชายวัยกลางคนรีบกรอกรหัสผ่านทันที
กล่องล็อคแบบรหัสถูกเปิดออก
ภายในกระเป๋าเอกสารมีเงินดอลลาร์สหรัฐจำนวนมาก
เขาหยิบธนบัตรหลายกองออกมาจากส่วนที่ลึกที่สุดของห้องนิรภัย
เขารีบยัดมันเข้าไปในเสื้อผ้าของเขาอย่างชำนาญและรวดเร็ว
จากนั้นรีบปิดกล่องล็อคแบบรหัสทันที
แกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เขาลงนั่งและสูบบุหรี่ซิการ์ต่อไป