by “เหมิงฉี!?”
เย่เฟิงเริ่มเรียกชื่อคองเหมิงฉีด้วยเสียงดัง พยายามปลุกเธอและฟื้นคืนสติของเธอ
ด้วยความร่วมมือของพระสันตปาปาและพระคาร์ดินัลมากกว่า 10 รูป พิธีขับไล่ปีศาจจึงดำเนินไปอย่างราบรื่น
เมื่อเห็นเช่นนี้ พระสันตปาปาก็พร้อมที่จะโจมตีปีศาจครั้งสุดท้ายและขับไล่มันออกจากร่างจนหมดสิ้น
“นักบุญแอนโทนี ผู้ขับไล่ปีศาจ โปรดอธิษฐานเพื่อพวกเราด้วย!”
“นักบุญแอนโธนีผู้ชุบชีวิตคนตาย โปรดภาวนาเพื่อพวกเราด้วย!”
“นักบุญแอนโธนี ผู้ฝึกทรราช โปรดอธิษฐานเพื่อพวกเราด้วย!”
“จากการล่อลวงของปีศาจ ขอนักบุญแอนโทนีช่วยเราด้วย!”
“จากฟ้าร้อง ฟ้าผ่า และพายุ ขอให้นักบุญแอนโธนีช่วยเราด้วย!”
“โอ้พระเจ้า โปรดขจัดความชั่วร้ายทั้งหมดออกจากโลกนี้!!!”
แค่นี้ก็เสร็จ!
พายุและฟ้าแลบทั้งหมดหยุดลง เหมือนกับว่าเวลาได้หยุดลงในขณะนี้
จู่ๆ เย่เฟิงก็สังเกตเห็นว่ามีเงาสีขาวเลือนลางปรากฏขึ้นจากอากาศด้านหลังพระสันตปาปา ในจังหวะที่พระสันตปาปาแกว่งไม้กางเขน
จู่ๆ เงาสีขาวก็พุ่งเข้าใส่ร่างของ Kong Mengqi ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
–อ่า!!!
มีเสียงกรีดร้องแหลมสูงดังขึ้นอีกครั้ง เหมือนกับเสียงหอนของผีและหมาป่าที่มาจากนรกเนเธอร์
เมื่อเงาขาวหายไปหมดสิ้น
ด้านหลังของ Kong Mengqi เงาสีดำก็ถูกกระแทกออกไปอย่างรุนแรงเช่นกัน
ในขณะนี้ ปีศาจถูกขับออกจากร่างของคงเหมิงฉีโดยสมบูรณ์
ในเวลาเดียวกัน Kong Mengqi ก็อ่อนแรงไปทั้งตัวและตกลงมาจากเสาหิน
เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่เฟิงก็รีบไปข้างหน้าและคว้าเธอมาไว้ในอ้อมแขน
“สามี!?”
ในภาวะสะกดจิต คองเหมิงฉี ซึ่งหนีจากการพันธนาการของปีศาจได้ครึ่งหลับครึ่งตื่น และมองเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยอีกครั้ง
“คุณ…คุณอยู่ที่นี่เหรอ!?”
กงเหมิงฉียิ้มอย่างอ่อนแอ
แม้ว่านี่จะเป็นเพียงความฝันแต่ก็ดูคุ้มค่า
“ฉันเอง!” เย่เฟิงจับมือเธอและปลอบเธอเบาๆ “ฉันมาที่นี่เพื่อพาเธอกลับบ้าน!”
ในขณะนี้ ปีศาจ-เบเลียล ได้ฟื้นคืนชีพและเป็นอิสระอย่างสมบูรณ์แล้ว
มันคือเทวดาตกสวรรค์ที่ถูกล้อมรอบด้วยไฟนรกทั่วร่างกาย ขับรถศึกอันสง่างาม มีปีกสีดำกางออกปกคลุมท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ ทำให้เกิดลมแรงและฝนตกหนักอีกครั้ง
ในคืนอันมืดมิดนี้ ปีศาจดูเหมือนจะรวมเข้ากับความมืดรอบข้างและรู้สึกเป็นอิสระอย่างสมบูรณ์
การขับไล่ปีศาจเมื่อครู่นี้ทำให้ร่างกายได้รับความเสียหายอย่างหนัก ราวกับเนื้อและกระดูกถูกแยกออกจากกันอย่างยากลำบาก ความเจ็บปวดที่มันต้องเผชิญนั้นช่างน่าจินตนาการ
แม้ว่าฉันจะเป็นปีศาจ แต่ฉันก็ไม่อยากทำมันอีก
“ฉันจะ—” ปีศาจเบเลียลเงยหน้าขึ้นช้าๆ ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความดุร้ายขณะที่เขาสำรวจไปทั่วทั้งห้อง “ฆ่าพวกคุณทั้งหมด!!!”
ปีศาจได้รับอิสรภาพกลับคืนมาและค่อยๆ ฟื้นคืนพละกำลังในความมืดของราตรี
พร้อมๆ กับการฟื้นฟูและขยายตัว ความทะเยอทะยานและการสังหารก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งเช่นกัน
ปีศาจต้องการแก้แค้นทุกคนที่มาที่นี่!
–
หลังจากจ้องมองปีศาจแล้ว พระคาร์ดินัลทุกคนที่อยู่ในที่นั้น รวมทั้งพระสันตปาปาเอง ต่างก็รู้สึกถึงความสั่นไหวจากก้นบึ้งของหัวใจ ราวกับว่าพวกเขาอยู่ในถ้ำน้ำแข็ง โดยมีความหนาวเย็นไปทั่วร่างกาย หนาวถึงกระดูก!
“เย่เฟิง!”
“ถึงตาคุณแล้ว!”
“เราจะให้เวลาคุณได้เพียงหนึ่งนาทีเท่านั้น!”
หากเย่เฟิงไม่สามารถปิดผนึกปีศาจตัวนี้ได้ภายในหนึ่งนาที
จากนั้นพระสันตปาปาจะต้องร่วมมือกับพระคาร์ดินัลคนอื่นๆ เพื่อปิดผนึกปีศาจกลับเข้าไปในร่างของเย่เฟิง
เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่เฟิงก็ไม่ลังเลและค่อยๆ วางคงเหมิงฉีที่หมดสติลง
จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นและเผชิญหน้ากับปีศาจที่ฟื้นคืนชีพ
“ในเมื่อคุณถูกขับออกจากร่างของขงเหมิงฉีไปแล้ว เหตุใดคุณถึงยังอยู่ที่นี่?!”
อะไรปิดผนึกและอะไรไม่ปิดผนึก?
เย่เฟิงหยิบดาบกุ้ยยี่ออกมาทันทีพร้อมที่จะฆ่าเขาด้วยดาบเพียงเล่มเดียว
เมื่อกี้นี้ เย่เฟิงไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวเพราะเขาเกรงว่าจะทำร้ายคงเหมิงฉีโดยไม่ได้ตั้งใจ
ท้ายที่สุดแล้ว ปีศาจและเธอก็แบ่งปันร่างกายเดียวกัน
แต่เมื่อปีศาจตรงหน้าถูกขับออกจากร่างจนหมดสิ้น คงเหมิงฉีก็ค่อยๆ ฟื้นตัว นอกจากจะอ่อนแอแล้ว เขายังสบายดี
ตอนนี้ Ye Feng ดำเนินการอีกครั้งโดยไม่มีข้อกังขาใดๆ
“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นปีศาจหรือเทวดา เจ้าก็จะถูกทำลายด้วยดาบของข้า!”
ทันใดนั้น เย่เฟิงก็ฟันดาบออกมา!
มันเหมือนกับการสร้างโลก และปีศาจตรงหน้าเขาก็ถูกแยกออกเป็นสองซีกทันทีตั้งแต่หัวจรดเท้า
ในเวลาเดียวกัน ลมแรงที่เกิดจากพลังดาบได้ฉีกร่างของปีศาจเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เพียงพริบตา ปีศาจก็ถูกทำลายอย่างมองไม่เห็น!
“–ฟ่อ!!?”
พระสันตปาปาและพระคาร์ดินัลหลายองค์ตกตะลึง
โดยเฉพาะพระสันตปาปา ดูเหมือนว่าพระองค์จะถูกหลอก
เราตกลงกันว่าคุณสามารถปิดผนึกปีศาจได้ แต่คุณกลับกลายเป็นผู้ปลดปล่อยปีศาจแทน?
“คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่!?”
พระสันตปาปาตรัสถามด้วยความตกใจและโกรธว่า “ท่านไม่ได้บอกว่าท่านสามารถปิดผนึกปีศาจไว้ในหินในมือได้หรือ? ท่านทำได้อย่างไร…”
“โอ้” เย่เฟิงเก็บดาบเข้าฝักอย่างไม่ใส่ใจและพูดอย่างใจเย็น “ฉันคิดว่านี่มันง่ายกว่า”
“เขาเป็นปีศาจที่กำลังสร้างความหายนะให้กับโลก ดังนั้นทำไมฉันไม่ทำลายเขาเพื่อคุณล่ะ”
เย่เฟิงเห็นพระสันตปาปาและผู้ติดตามสวดคัมภีร์และอธิษฐานต่อเทพเจ้า และเขารู้สึกวิตกกังวลต่อพวกเขาขณะที่เขาดูจากด้านข้าง
“แน่นอนว่าไม่!” พระสันตะปาปาคำราม “ปีศาจฆ่าไม่ได้หรอก!”
“เพราะร่างที่แท้จริงของปีศาจไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วยซ้ำ!”
“ไม่ว่าจะเป็นเทวดา เทวดาตกสวรรค์ หรือแม้แต่ซาตาน เมื่อมาถึงโลกมนุษย์แล้ว พวกมันก็ไม่มีวันตาย! เพราะตัวตนที่แท้จริงของพวกมันอยู่ในสวรรค์หรือนรก”
“และที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้น ทุกครั้งที่คุณฆ่าพวกมันในโลกมนุษย์ พวกมันจะแข็งแกร่งยิ่งขึ้นในโลกมนุษย์!”
ปีศาจเบเลียลนั้นน่ากลัวมากอยู่แล้ว และหลังจากถูกฆ่าอีกครั้ง พระสันตปาปาก็ไม่แน่ใจนักว่าจะสามารถปิดผนึกมันได้อย่างง่ายดายอีกครั้งหรือไม่
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ยังเป็นเวลากลางคืนซึ่งเป็นช่วงที่เหล่าปีศาจแข็งแกร่งที่สุด
ก่อนที่เขาจะพูดจบ——บูม!!!
เสียงดังสนั่นอีกครั้งดังมาจากท้องฟ้า
พลังมืดอันน่าสะพรึงกลัวตัดผ่านความมืดมิดแห่งราตรี ปีศาจเบเลียลโบกปีกสีดำขนาดใหญ่และขับรถม้าเพลิง ปรากฏตัวบนโลกอีกครั้งราวกับกำลังกลับมาจากนรก